Update Obligaties: Wie moet je volgen?
De Amerikaanse centrale bank, of Federal Reserve (Fed), lijkt steeds meer verdeeld en in de greep van president Donald Trump. Het was geen verrassing dat Stephen Miran, die nu is benoemd tot gouverneur van de Fed, na de laatste Fed-beleidsvergadering pleitte voor veel lagere rentetarieven.
Normaal gesproken zouden centrale bankiers zich nu richten op de inflatie, die boven het streefcijfer blijft, en op de werkgelegenheid, die solide is. Ze zouden daarom geen haast maken om de rente te verlagen. Miran, voorheen hoofd van de Raad van Economische Adviseurs van het Witte Huis, richt zich echter op de neutrale langetermijnrente en stelt dat deze aanzienlijk zal dalen als gevolg van het beleid van Trump op het gebied van invoerrechten, immigratie en belastingen.
Veel economen zullen waarschijnlijk bezwaar hebben tegen de meeste argumenten van Miran. Of Miran gelijk heeft, is relevant op de middellange tot lange termijn, maar minder op de korte termijn. Voorlopig moeten obligatiebeleggers raden wie de overhand zal krijgen. Wordt het Fed-voorzitter Jerome Powell of Miran? Powell vertegenwoordigt de onafhankelijke Fed-leden die kijken naar inflatie- en werkgelegenheidscijfers voor het rentebeleid. De keuze voor Miran zou daarentegen een teken zijn dat de Fed haar onafhankelijkheid aan het verliezen is. Het antwoord zal ook een signaal zijn voor Powells opvolger en bepalend zijn voor het meest waarschijnlijke rentebeleid voor het komende jaar.
Of de Fed echt haar onafhankelijkheid zal verliezen, is moeilijk te zeggen. We denken echter dat het duidelijk is dat ze in ieder geval onder druk zal komen te staan, aangezien Trump waarschijnlijk zal blijven aandringen op lagere rentes in de VS. Daarom lijkt een verdere versteviging van de Amerikaanse rentecurve volgend jaar ons waarschijnlijk, met hogere rentes op obligaties met een lange looptijd.
Dit zou ook opwaartse druk uitoefenen op de rentes van langlopende obligaties in andere regio's, waar veel ontwikkelde markten al te maken hebben met een versteviging van de rentecurve. Voor Europa komt dit op een moment dat het aanbod van Europese staatsobligaties zal toenemen, terwijl Nederlandse pensioenfondsen hun allocatie in obligaties met een lange looptijd (traditioneel een grote koper in dit segment) zullen verlagen.
Onze aanbeveling is om obligaties met een lange looptijd (van meer dan tien jaar) te vermijden. Dit betekent niet dat beleggers alle obligaties moeten vermijden. Het middengedeelte, de buik, van de rentecurve (obligaties met een looptijd van drie tot zeven jaar) biedt nog steeds een behoorlijke rente. Dit deel van de curve is minder gevoelig voor een steilere curve, omdat het wordt gecompenseerd door de steun van centrale banken die de korte rente op een laag niveau houden.
