TableTalks: 9 vragen aan Eric Domb, CEO van Pairi Daiza

Samengevat

• We stellen Eric Domb 9 vragen over zijn visie op duurzaamheid.

Eigenlijk ben ik een soort van tuinman. Ik creëer tuinen waarin ik dieren, planten en architectuur verwelkom. Bij het tot stand brengen van dergelijke projecten is het vanzelfsprekend dat duurzaamheid een belangrijke rol speelt.

Wat mij betreft is duurzaamheid een logische stap voor iemand die van het leven houdt en die wilt dat zijn tuin zich jaarlijks blijft ontwikkelen.

Pairi Daiza is vandaag de dag een van de grootste dierentuinen ter wereld. In ons park verwelkomen we dieren vanuit alle uithoeken van de wereld en dat vraagt een enorme hoeveelheid energie. En dat is ook meteen de paradox van Pairi Daiza: het is enerzijds een tuin, maar anderzijds, wanneer u het energieverbruik in ogenschouw neemt, dan is het een industrie. We huisvesten zeer veel zeldzame diersoorten en het vraagt veel energie om een goede leefomgeving voor hen te creëren.

Het zou tegenstrijdig zijn om bescherming van de natuur te promoten en daar dan fossiele brandstoffen voor te gebruiken. Momenteel is onze belangrijkste uitdaging daarom om de productie van de energie die nodig is voor ons park volledig groen te maken. We werken op het ogenblik aan een complex en ambitieus project: om de grootste tropische serre ter wereld te creëren. Het is de bedoeling dat dit project zichzelf volledig van energie voorziet. Ons doel voor de korte termijn is om een volledig groene energieproductie te realiseren. Uiteindelijk is het ons doel dat Pairi Daiza volledig in zijn eigen energie voorziet.

Deze vraag heeft voor mij weinig zin. Wanneer het gaat om duurzame ontwikkeling dan moet men niet denken in termen van voordelen. Het is vooral een kwestie van burgerschap, moraal en ethiek. Het is een kwestie van geweten en zingeving.

Er zal 33 jaar nodig zijn om de investering van Pairi Daiza in 100% groene energie terug te verdienen. Slechts weinig bedrijven willen een dergelijke investering doen.

Niets heeft mij aangezet om te investeren in duurzaamheid, het is altijd een deel van mij geweest. Geven om duurzaamheid is niet iets dat u leert op de universiteit, het is iets dat u zich eigen moet maken. U moet willen investeren in duurzame ontwikkeling.

Bedrijven moeten zich niet enkel aan wetten en verplichtingen houden, het zijn als het ware levende wezens met een collectief geweten. Bedrijven die zich niet bezighouden met duurzaamheid hebben op het gebied van zingeving nog een lange weg te gaan. En het is nu net de vraag naar zingeving die in de huidige samenleving centraal staat.

Er is niet echt een ondernemer die mij inspireert. Dit park lijkt op geen ander park ter wereld, er is geen model voor. Er is echter wel een fictief personage dat ik zeer inspirerend vind: de hoofdpersoon uit een kort verhaal van Jean Giono.

Het verhaal gaat over een herder die, wanneer hij zijn schapen laat grazen, eikels verzamelt om die later te planten. Door de jaren heen herbebost hij zo een deel van zijn regio. Deze actie heeft een enorme impact op het milieu. Met een zeer bescheiden daad transformeert deze man letterlijk een deel van Frankrijk.

Dit verhaal symboliseert voor mij wat het echt betekent om een held te zijn. Een ondernemer is iemand die niet tevreden is met de huidige stand van zaken en daarom iets nieuws creëert. De manier waarop de herder de natuur transformeert maakt hem eigenlijk al tot een ondernemer.

Om eerlijk te zijn, denk ik niet dat ik echt iets opmerkelijks bereikt heb. Er is wel onlangs een project in België opgestart dat erg interessant is. Persoonlijk ben ik erg geïnteresseerd in Waalse bossen, want ook deze bossen lijden onder de opwarming van de aarde.

Ik heb toen contact opgenomen met de Waalse overheid om voor te stellen om, samen met wetenschappers, het bos van Saint-Michel Freyr te beheren. Met het Waalse gewest hebben we een overeenkomst gesloten om dit bos zo goed mogelijk te beheren.

De universiteiten profiteren op deze manier van een immens openlucht laboratorium dat ze kunnen gebruiken om onderzoek te doen, bijvoorbeeld naar de impact van de opwarming van de aarde op de bomen. Als we de komende jaren positieve resultaten behalen op het gebied van lokale biodiversiteit en duurzaam beheer van dit bos, dan zullen we proberen om deze manier van beheer ook op andere bossen toe te passen.

Ik ben niet de juiste persoon om deze vraag te beantwoorden omdat ik geloof dat de grootste vorderingen die we gemaakt hebben op het vlak van duurzaam ondernemen het resultaat zijn van beslissingen die we alleen genomen hebben. Qua partnerschappen staan we echt nog aan het begin van het proces.

Ik denk wel dat wij kunnen dienen als een voorbeeld. Op het moment dat een bekend bedrijf toont dat het in staat is om projecten uit te voeren die zinvol, maar op lange termijn niet rendabel zijn, dan kan dit andere bedrijven inspireren om hetzelfde pad in te slaan. Ik geloof heel sterk in de kracht van een voorbeeldfunctie.

Iedereen die echt betrokken is bij zijn/haar omgeving, zal automatisch dit pad inslaan. Zij zullen nieuwsgierig zijn, zichzelf onderwijzen en zich omringen met mensen met passie en kennis. Ik denk niet dat zij advies nodig hebben, ze zullen hun job sowieso goed doen.

Ik kan niet anders dan het eerder genoemde verhaal van Jean Giono aanbevelen. De man die bomen plantte. Als ik maar één boek zou moeten aanbevelen dan zou het dat zijn. Iedereen zou dit boek moeten lezen, het is echt een heel mooi verhaal.